Meerdere malen mocht ik aan het bed zitten van iemand in de laatste dagen van zijn/haar leven.

Ik stem me af op de persoon, en er komen dan vanzelf klanken, soms melodieus, soms monotoon, soms zing ik de voornaam. Ik laat de klanken ontstaan die passend en nodig voelen. Troost, berusting, ondersteuning...  De klanken begeleiden het stervensproces.

Ik zie hoe er rust in het lichaam komt, hoe de ademhaling rustig wordt. 

Het is een prachtige, vredige ervaring, waarbij de stervende zich veilig voelt (of gaat voelen)voor "de grote overtocht".